Alle tips op een rijtje én een bonus tip! #suZENin7dagen

Grote kans dat je het afgelopen week wel voorbij hebt zien komen, of mee hebt gedaan: suZENin7dagen! Een week vol waardevolle tips, die ervoor zorgden dat je meer ontspannen en wat meer ‘zen’ de feestdagen in ging. Ik hoop dat de tips je wat rust, ontspanning en vertrouwen hebben gebracht. Nu kan ik me zo voorstellen dat je de tips die voor jou waardevol waren, best met je mee zou willen nemen in het nieuwe jaar. Misschien zitten er zelfs een paar tussen die je als goede voornemen wilt gebruiken! Om het wat makkelijker voor je te maken, heb ik de tips voor je op een rijtje gezet. En als klapper op de vuurpijl (woordgrap, snapje 😉 ) ook nog een giga bonus tip! Gebruik de tips die je nodig hebt, pas het aan naar wat bij jou past en relax!

Tip 1: Neem bewust gas terug.

Schakel wat vaker terug van versnelling vijf naar versnelling één of twee. Je hoeft niet altijd vol gas vooruit te gaan, er is niemand (behalve jijzelf waarschijnlijk) die jou vertelt dat dat moet. Gun jezelf wat vaker een momentje van rust.  Juist wanneer je het gevoel hebt dat dat niet kan. Ga 10 minuten zitten, met een kopje thee of koffie en doe even helemaal niets. Nee, ook geen boek lezen of scrollen op je telefoon. Gewoon niksen, voelen hoe je op je stoel zit, uit het raam kijken. Zie deze 10 minuten als een momentje voor jezelf.

2 Keer per dag deze oefening doen, kan al bijdragen aan een betere nachtrust.

Tip 2: Just breathe.

Ademen doen we elke dag, heel de dag. Zonder dat we daar echt iets voor hoeven te dóen. Deze oefening brengt je tot rust en kun je overal doen.

Breng je aandacht eens naar je ademhaling. Observeer je ademhaling, zonder hem te veranderen. Waar kun je je ademhaling voelen, wat voel je precies? Ontspan dan de spieren in je buik en borst. Adem iets dieper in en laat je uitademing via een zacht ‘pffff’ geluid uit je mond ontsnappen (als een vermoeide zucht). Merk hoe je spanning op je uitademing loslaat. Merk hoe er weer ruimte ontstaat voor een frisse inademing. Doe dit een aantal keer en ga dan een stuk rustiger en lichter verder met je dag.

Vind je het lastig om de oefening op deze manier (lezend / uit je hoofd lerend) te doen? Stuur mij dan even een berichtje, dan stuur ik jou een link waarin ik de oefening voor je heb opgenomen. Dan hoef je alleen maar mijn stem te volgen 😉

Tip 3: Heb vertrouwen.

Het klinkt zo simpel, misschien zelfs té simpel en toch is dit de sleutel naar ontspanning. De oorzaak van de meeste stress is namelijk het ontbreken van vertrouwen. Je denkt al gauw dat je iets niet kan, dat je iets beter zou kunnen doen of dat het een ramp is als je dat ene dingetje vergeet. Maar eerlijk, de wereld is nog nooit vergaan en jij bent ook alive and kicking and wonderful! Anders zou je dit niet lezen 😉

Heb vertrouwen in jezelf, heb er vertrouwen in dat alles toch wel goed komt. Wanneer je vanuit dat vertrouwen handelt, ga je veel relaxter met de drukte om. Wat er weer voor zorgt dat je veel meer kunt genieten. Zeg vandaag een paar keer tegen jezelf ‘Ik heb vertrouwen (in mezelf), alles komt goed’, vooral op de momenten dat het vertrouwen ontbreekt 😉 . De eerste paar keer voelt dat misschien gek, maar je gaat er echt baat bij hebben! You got this!

Tip 4: Wees weer even kind.

Vroeger kon je blij worden van de meest simpele dingen. Kliederen met koekjesdeeg, een glitterdoosje, van de glijbaan glijden of spelen in het water. Hoe heerlijk was dat! En waarom zou je daar nu niet weer van kunnen genieten? Gewoon weer doen wat je leuk vond als kind, of misschien samen met je kinderen? Vaak zijn de dingen die we als kind leuk vonden, ook nog onze hobby’s en misschien zelfs deel van ons werk als we volwassen zijn. So bring back that happy childhood feeling and enjoy it with no shame!

 

Tip 5: Beweeg.

Van bewegen word je vrolijker en minder gestrest. Dit komt doordat je lichaam tijdens het sporten de gelukshormonen endorfine en serotonine aanmaakt. Alsof dat nog niet genoeg is, heeft sporten ook nog eens een positief effect op je spijsvertering, stimuleert het de ontgifting in je lichaam en bevordert het je slaap. Wat wil je nog meer?
Ga daarom wat vaker buiten wandelen of hardlopen, neem je broer of zus mee naar de fitness óf ga op onderzoek uit: boek een proefles van een sport die je nog nooit gedaan hebt. Yoga bijvoorbeeld ;). Reserveer dan meteen twee plekken en neem je dochter of zoon mee! Samen sporten is éxtra leuk en motiverend.

Tip 6: Me first.

Precies. Jij komt op de eerste plek. Jíj bent de basis; zorg eerst goed voor jezelf, daarna komt de rest. Wat heb jij vandaag nodig?
Misschien is dat een keer ‘nee’ zeggen, hulp vragen of de tijd nemen voor je ontbijt.
Wil je echt goed voor jezelf zorgen, gun jezelf een rustige avond. Want net zoals je ’s ochtends de tijd nodig hebt om op te starten, heb je ’s avond de tijd nodig om af te sluiten. Laat je to-do list voor wat het is, leg je telefoon weg en dim de lichten. Steek de kaarsjes aan en pak er een goed boek bij. Of vul een teil met warm water voor een heerlijk voetenbad. Vraag je partner daarna om je warme, schone voetjes te masseren met deze massage. Zo versterk je meteen je immuunsysteem!

Tip 7: Trakteer jezelf!

Precies op datgene wat nu als eerste in je op komt! Dat heb je verdient! Of trakteer jezelf op een privé yogales aan huis van SUZEN bijvoorbeeld 😉 Flexibel in te plannen, je hoeft zelf geen materialen te hebben en de les wordt volledig naar jouw behoeften aangepast. Een heerlijke kop yogitea zit bij de les inbegrepen. Een pure traktatie voor je lichaam en je geest! Zeker als je na de feestdagen behoefte hebt aan een detox; speciaal voor jullie heb ik een ‘detoxify your body and mind’ les gemaakt, die je lichaam en geest helemaal reinigt.

Wanneer je vóór 5 januari nog een afspraak inplant, krijg je ook nog een 10% Happy Holidays korting*! Joehoe! Maak meteen een afspraak via: https://www.suzenbysuus.nl/contact/

Ohja, geniet altijd van je traktatie, you deserve it!

Bonus Tip: ElektroNOca

Dat wordt in ieder geval een van mijn goede voornemens voor 2018. Minder op mijn telefoon. Zeker nu met mijn eigen bedrijf, waar de meeste marketing online plaatsvindt, merk ik dat ik veel meer aan mijn telefoon kleef dan mij lief is. Het leven, alle écht mooie momenten, speelt zich niet af op mijn telefoon. En ik wil die momenten niet missen omdat ik, in een vlaag van verstandsverbijstering, denk dat een stuk staal met glas belangrijker is dan de mooie mensen en natuur om mij heen.

Daarnaast ga ik tijden inplannen waarop ik mijn mail check. Omdat ik dat vaak ‘even tussendoor doe’. Dan zie ik dat ik mail heb en meteen wordt mijn to-do list langer en krijg ik een onrustig gevoel. Heb ik daar baat bij, in mijn vrije tijd? Nee, eigenlijk niet. Dus roep ik weer even dat vertrouwen van tip 3 op, dat het ook wel goed komt als ik die mail morgen pas lees 😉

Neem met je mee wat je helpt, laat los wat je niet helpt. Take care of your beautiful self in 2018!

Liefs,

Suus

Een boost voor je immuunsysteem – voetmassage

De koude en gure maanden komen er weer aan. Persoonlijk vind ik deze maanden écht heerlijk. Met de kaarsjes aan en een kopje heerlijke, warme chocomelk (mét slagroom) op de bank en met een dekentje over mijn benen. Een gezellige film of goed boek erbij en ik ben helemaal in mijn nopjes. Deze maanden nemen echter wel verkoudheid en griep met zich mee. Je immuunsysteem kan daarom in deze periode wel een flinke boost gebruiken door middel van deze interessante voetmassage.

Wat heb je nodig?

  • Een teiltje met warm water
  • Massageolie of een andere plantaardige olie (geen olijfolie, dat geeft soms een reactie op je huid)
  • Een handdoek
  • Massage-buddy: een vriend of vriendin of een lenig lichaam

Sit back and enjoy the ride

Begin weer even met het opwarmen van die ijsklompjes van voeten voordat je begint met de massage, laat je lichaam weten dat het ‘me-time’ is. Droog je voeten af en ga comfortabel zitten of liggen met je voeten omhoog. Laat je massage-buddy je schone en warme voetjes insmeren met olie en begin met de eerste greep; een openingsgreep.

Greep 1

Zet je wijsvinger tussen de grote teen en je wijsteen, op beide voeten. Schud dan zachtjes heen en weer. Doe dit een paar keer en schuif dan een plekje op; plaats je vinger tussen de wijsteen en de middelteen. Ga zo door tot je aan de buitenkant van de kleine teen bent en herhaal dan de procedure, dit keer van de kleine teen terug naar de grote teen.

Greep 2

Plaats dan je handen op de bovenkant van de voeten. Zorg dat je duimen aan de onderkant van de voeten komen te liggen, net onder de bal van de voet in het midden. Je wijsvingers leg je aan de binnenzijkant, richting de enkel (de foto’s halen het abracadabragehalte van de tekst weg). Je hoeft hier niet te bewegen, alleen maar even vast te houden. Let the energy flow.

Greep 3              

Vanaf hier glij je over de voet heen en via de buitenzijkant vinden je handen hun weg naar de enkels. Die pak je aan de onderkant vast. Dit is het moment om je bewust te worden van de ademhaling van de persoon die aan de voeten vastzit. Op een inademing trek je (zachtjes, het is geen deur die klemt) de enkels naar je toe en op een uitademing laat je ze weer een beetje los. Dit herhaal je een aantal keer.

Greep 4

Vanaf greep 4 masseer je één voet per keer. De voet-in-rust houd je warm door hem in te wikkelen in een handdoek. Dit is een greep die goed is voor je immuunsysteem. Je gaat de zwemvliesjes tussen de tenen masseren. Dit mag je best hardhandig aanpakken. Deze vliesjes zijn namelijk verbonden met je lymfestelsel. Dit stelsel beschermt ons tegen ziekmakende virussen en bacteriën. Het lymfestelsel is een afvoersysteem dat afvalstoffen uit je lichaam verwijdert en helpt bij de afweer van infecties (omdat de lymfeklieren witte bloedcellen bevatten, die infecties bestrijden). Als dit wat gevoelig aanvoelt, dan kan dit erop duiden dat je weerstand wat lager is; je lymfesysteem is actief bezig of op een andere manier belast.

Greep 5

Op bal van je voet, ongeveer halverwege onder derde teen, zit een plekje. Dit plekje is verbonden met de thymus. Geef wat druk op dit plekje. De thymus is erg belangrijk voor het immuunsysteem, omdat daar een belangrijk deel van de lymfocyten rijp worden. Lymfocyten zijn een type witte bloedcellen die, zoals je net ook hebt gelezen, belangrijk zijn voor de aanmaak van antilichamen tegen ziekte. Het is wel leuk om te weten dat ze  vroeger dachten dat alleen kinderen een thymus hadden en dat die in de loop der tijd verschrompelde. Tegenwoordig zijn ze van mening dat de thymus er altijd is en alleen verschrompelt bij ziekte.

Greep 6

Aan de buitenzijkant van je voet worden de plaques van Peyer gerepresenteerd. Plaques van Peyer zijn gebieden van lymfatisch weefsel en ze bevinden zich in de dunne darm. Samen met de darmflora zijn ze voor 70-80% verantwoordelijk voor het weerstandvermogen van de mens. Op je voet ziet het dit gebied er een beetje blauwig uit. Deze plek op de voet masseer je met gebogen vingers.

Greep 7

Ga dan terug naar de onderkant van de voet. In het midden, net onder de bal van je voet, schiet je als het ware een soort kuiltje in. Zet hier je duim neer en glij dan met je duim naar de binnenzijkant van de voet. Zo stuur je de afvalstoffen via de urineleider naar de blaas om dan uitgescheiden te worden.

Greep 8

Sluit af met een aardende greep. Zet één duim tussen de grote- en wijsteen op de onderkant van de voet en zet je andere duim in het midden van je voet, net boven je hak. Duw je duimen in de voet.

Nu je de ene voet heb gemasseerd, is het de beurt voor de andere voet om verwend te worden, dus wissel om 😉

Voordat je denkt dat je klaar bent, is het wel zo netjes om je massage-buddy te vragen of hij/zij ook gemasseerd wil worden 😉

Nu je (of jullie) immuunsysteem een flinke boost heeft gehad en de relax-modus is ingedaald, kun je nagenieten met een heerlijk kopje thee. Om de massage wat extra kracht te geven zou je kunnen kiezen voor een gember thee, die verwarmt je lichaam. Mocht je last hebben van een (beginnende) verkoudheid, dan is tijm ook een goed idee; dat helpt bij verstopte luchtwegen! Geniet van deze gure, maar toch gezellige maand(en) en herhaal deze massage wanneer je merkt dat je weerstand te wensen overlaat!

Liefs,

Suus en Marjon

Bronnen:

A trip down memory lane and the present with Aydin Yesildal

The last couple of weeks I found myself scrolling down Instagram a lot. I tend to easily do that when I’m bored lately. It is not something I am happy with, because I rather spend my time appreciating the present moment of thinking of something useful to do. But I don’t know, this just happens from time to time. There is this saying that boredom is good for you because it gives you inspiration. And that is exactly what happened when I was surfing down the timeline of Instagram in my kingdom of dullness. I found the account of Aydin Yesildal, or actually, he found me. The moment I saw his photo’s I was absolutely mesmerized. He is able to capture nature in the most beautiful ways. He is able to inspire people, make them curious to nature. So I decided to (again) take a leap of faith and ask him if I could interview him. He said yes.

So first things first. Let’s get to some Aydin-facts. This amazing photographer is 37 years old, his favourite food is pomegranate and the book that inspired him most was Cosmos by Carl Sagan. There is no specific place he goes to when he wants to put his mind at ease. It does not matter as long as it is not a city. He can find comfort in his nature aquarium in his living room, his bonsai trees on his balcony, a seaside, a beautiful night sky or under water.

When was the first time you got fascinated by a camera? Can you picture that exact moment?

Well, it was 1985 I presume. My father had a beautiful Yashica FR II film camera with an amazing 56mm f1.2 lens. He shot me frequently. He once shot me in a ship, that moment I just can’t forget. I have that exact photo of me on my Instagram account. If you like, you can also check it out via the link below. Unfortunately, he died too soon, at age 47, due to pancreatic cancer.  I think I am still trying to understand my dad after all this time, because I did not have enough time to chat with him , know him deeply.

https://www.instagram.com/p/BLRQbTDhUn4/?taken-by=yesildal

What is it exactly that fascinates you about photography, what is it you find behind the camera?

Well, that is a beautiful question. I tend to think that photography is our life itself. Almost everybody is expressing their lives with photographs these days. They are not just art, they also are your beautiful memories. I can never forget a face or a landscape  that I photographed, no matter how many years have passed.

Photography  gives me a reason to get up, leave my home at 5:00 o’clock in the morning while all people are still in their sweet sleep. It also makes me fit by forcing me to walk or even run (fast) to catch the light in time. It makes me see people’s minds. It gives me chance to see landscapes, seascapes, nightscapes, while lots of people do not see them or do not even care when they look at them. It is my way of looking at things, a different way compared to other people around me.

Where did you take the first photograph that made you feel proud and powerful? Of what was it?  

It may not be the first one, but definitely the one I am most proud of. I shoot both Street and Landscape photography. My Street photographs are in my Flickr account and my Landscape shots are on my Instagram account. This photo is shot in my hometown, Istanbul. I was wandering around with my camera on Galata bridge. When I saw this girl far away I thought to myself; do girls fish? So I decided that it was interesting.

Eventually it is a photographer’s task to find something rare and beautiful. This girl was both rare and beautiful. I choose to shoot people when they do not notice.  So I waited at her left when she was looking right. When she turned around I fired. That created a pleasant natural look; her hair was blown by the wind.  I just smiled and made a thumbs up, so she did not get angry with me. She smiled too and then I left. If you like to see this picture and more, hit the link below.

https://www.flickr.com/photos/aydinyesildal/23153429519/in/dateposted-public/

How do you express yourself through photography?

I was influenced by Ara Güler, Yannick Delafoge and Sebastio Salgado. I started by shooting streets. I don’t shoot city buildings, roads, bridges as subjects, I rather use them as my background. I like to focus on humans. Try to catch their expressions, their minds. What makes us human is our expressions and mimics . Eyes are the gate to soul. So I seek souls. A photographer not only expresses what he sees, he actually expresses what he feels . Photos are a way to say “This is how I see and feel”.

Also, sometimes people ask me what camera I use, what my settings are etc. My answer to these kind of questions always is: “Do you ask a writer what kind of typewriter he or she uses?” What I want to make clear is that the camera is just a tool. I would love people to not focus on tools. Just focus on subjects, light and decisive moments.

Can you say you do what you love and love what you do, that you are living the life you once dreamed of?

Yes, in general I live a life that I am happy with. There are no regrets up to now. I want to die with a feeling that I accomplished what I had planned. Any target, whether easily reachable or not, makes me go on. Without any plan I would lose meaning of life.

What is the message/lifequote/wisdom you want to tell people today?

Okay, this is a good one. Write down thousands of 0’s: like “000000000000000….”. If you do not add any number in front of it, you’ve got 0 at hand. If you add 1 in front it becomes “1000000000000”. Now you are rich.

Think of that “1” as your “health”. Without it, you would be zero. So take care of yourself first. Then enjoy whatever you do . “Joys” are all the zeros that follow. I wish you health and joy.

Aydin, I want to thank you for your amazingly inspiring words. Your genuine story from the bottom of your heart. I wish you all the best and I hope you may touch a lot of people’s souls with your photography.

How to embrace the less good days

Just like every other person, I  go through days in which I feel amazing; everything goes with the flow I like to surf on, nice things come my way and my dearest frenemy stress decides to not keep me company. But not every day is like this. And that is not a bad thing at all. In fact, just like nature, life is like a cycle. The good alternates with the less good (let’s not get too negative). That is what creates balance. Although, it might be hard to embrace those less good days just as much as you embrace the good days. I mean, who really likes to feel uncomfortable, restless and annoyed in oneself? I don’t. But I think I have found a way to cope with the days (or moments) in which I feel not as happy as I would like to.

A while ago I published an article (in Dutch though) in which I interviewed my favourite blogger. In the conversation that arose while interviewing we started to talk about cycles. How life is a spiral, a natural cycle. How our modern society does not particularly like natural cycles because they do not rise forever. Natural cycles also drop. But just like a tree does not keep growing more and more green leaves without dropping them every fall, life (and business) is not meant to only grow. It has this natural cycle of rising and dropping. If we try to get the line to do nothing but rise, whether it is in life or in business or in friendship or whatever, a massive breakdown will follow. A well-known phenomenon that is a good example of this is burnout. You work and work and push because you do not want to ‘get back to that lower level’ or ‘stop achieving’. And then your body says ‘it’s enough’ and it crashes. You are forced to go back to where you started. While if you just followed your natural rhythm, gave in to your tiredness and embraced your less happy moments, that massive crash would not have happened. Just for the record; I do not mean to insult people who have faced a burnout or another kind of breakdown. I experienced a massive breakdown myself and I ended up seeing it as the greatest lesson I have learned so far. But I am, as usual, slightly deviating from my point.

What I want to say is that ever since I had that conversation, I realized that no matter how hard I would try to skip those less good days or moments, they will come anyway. And if I were to ‘postpone’ an unhappy time, it will only come back harder in the future. The days in which restlessness comes to join me, in which I feel uncomfortable in my body or in which I just want to cry all day for no reason; they will come. And they are just as valuable as the happy days, because they are part of a cycle, my cycle. They have to happen to keep my life in balance. They have to happen to prevent me from crashing again.

And this point of view is a total game changer. You probably know the phrase ‘it is okay to not always be okay’. Well, I used to think of it as a nice phrase but when I actually were  ‘not okay’ I did not really think that was okay. In fact, it friggin annoyed me. But now that  I saw and realized that the less good days are just as much part of the natural cycle of my life as the good days, it made it much easier for me to embrace them. To accept the restless, unhappy, uncomfortable or sad feelings. To actually welcome them. Just as I would warmly welcome the feelings of pure joy, excitement and love.

How do you cope? What is your point of view?

Een mooi gesprek met de inspirerende vrouw achter ‘Jong Burnout’

Een tijdje geleden kwam ik terecht op de facebookpagina van ‘Jong Burnout’. Een pagina waar Nienke Thurlings haar eigen ervaring met burn-out en haar wijsheid inzet om blogs en tips te schrijven waarmee ze anderen helpt. Met ‘anderen’ bedoel ik niet alleen andere millenials zoals zij die bekend zijn met de ‘ik-heb-te-lang-te-veel-van-mezelf-gevraagd-modus’, maar ook de mensen die op zoek zijn naar wat minder stress en wat meer rust. Goed, toen ik op de dag van de ontdekking een interessant blog begon te lezen, was ik meteen verkocht. Ik las de ene na de andere en bleef me verbazen (op een positieve manier) over de diepgang in elk artikel. Waar andere blogs alleen het relatief rustige wateroppervlak laten zien, duikt Nienke de onstuimige golven van de zee in en laat ze zien hoe je die vanaf de bodem tot rust kan brengen.

Niet veel later na mijn ontdekking van het bestaan van Nienke en Jong Burnout, begon ik zelf met het schrijven van blogs. Nienke was en is één van mijn voorbeelden. De manier waarop zij een positieve draai aan elk verhaal geeft, terwijl ze eerlijk en oprecht blijft, vind ik prachtig. Ook blijft ze altijd komen met nieuwe, net zo interessante onderwerpen. Waar haalt ze al die inspiratie vandaan?! Voordat ik het wist had ik een Nienke een mail gestuurd met de vraag hoe zij erover dacht als we voor een keer de rollen om zouden draaien. Dat er eens een artikel over haar werd geschreven, in plaats van dat zij degenen was die schreef. Enthousiast liet ze me weten dat ze dit wel zag zitten en een aantal weken later ontmoette ik haar in Utrecht.

Een van de eerste vragen die ik stelde, was wat voor soort kind Nienke was. Vaak neem je de eigenschappen die je had als kind, de dingen die je leuk vond om te doen, in je latere leven met je mee. Ik was wel benieuwd naar hoe die eigenschappen er uiteindelijk voor zorgden, dat Nienke op haar vierentwintigste zelf in een burn-out terecht kwam. ‘Ik was een heel actief en creatief kind, heel goed in staat om mijn hart te volgen en situaties aan te voelen. Ik denk dat iedereen met die gevoeligheid en creativiteit geboren wordt, maar in onze maatschappij wordt dat op basisscholen vaak al de kop ingedrukt. De eigenschappen die ons uniek maken, vindt het systeem maar eng. Zo kunnen we niet meer dat perfecte vierkante blokje worden dat het systeem nodig heeft om te functioneren. Maar goed, daar ben ik heel uitgesproken in. Verder met waar ik gebleven was.’ Zei ze lachend. ‘Op de basisschool werd ik gepest, maar op de middelbare school kwam ik erachter dat wanneer ik me naar iedereen voegde, dat ik er dan wel bij zou horen.’ Dit klinkt niet als een onbekend verhaal. Ieder kind zoekt waardering en wil leuk gevonden worden. De manier waarop je dat kunt doen is door jezelf aan te passen. Maar continu aanpassen, een rol spelen die niet bij jou past, houd je niet tot in het oneindige vol. ‘Niet veel later kreeg ik een vriendje, die liever had dat ik de rol van een huisvrouw op me nam, terwijl ik eigenlijk heel creatief en avontuurlijk was. 

“work hard, play hard”

Doordat ik dus heel de tijd tegennatuurlijk werkte, niet kon zijn wie ik eigenlijk was, werd ik heel erg vastgezet. Toen het uit ging kon ik het leven gaan leiden dat bij mij paste, maar dit deed ik tot in het extreme. Alsof ik al die verloren tijd moest inhalen. Ook stortte ik me in die periode vol op mijn werk om het verdriet niet te voelen. Ik ging vaak naar feestjes en leefde op de toppen van mijn bestaan. Work hard, play hard. Dat heeft me de kop gekost, mijn licht ging uit.’

In de eerste periode van het herstellen van een burn-out, is rust heel belangrijk. Uiteindelijk kun je langzaam en heel voorzichtig aan het dagelijks leven weer oppakken. Hoe heb jij dat aangepakt, wat waren de eerste stapjes uit jouw burn-out? ‘Je lichaam laat je bij een burn-out duidelijk weten welk stapje oké is en welk stapje er één te ver is. Daardoor word je gedwongen om in de allerkleinste handelingen te opereren. Dat houdt in dat je eet wanneer je lijf je vertelt dat je honger hebt en niet vijf minuten wacht, dat je slaapt wanneer je moe bent. Je moet opnieuw leren fine-tunen op de signalen van je lichaam en geest. Ik deed dat met de tien-minutenregel. Als ik wakker werd, stond ik op en ging ik tien minuten iets doen. Douchen bijvoorbeeld. Als ik daarna merkte dat het niet meer ging, kroop ik terug mijn bed in. Ik wachtte tot ik me weer goed voelde, stond dan op en deed weer tien minuten iets. Daarnaast probeerde ik gehoor te geven aan impulsen, dingen die ik wílde doen. Ik probeerde  dan niet te luisteren naar het stemmetje in mijn hoofd dat me kwam vertellen dat ik eigenlijk iets anders moest doen. Hoe moeilijk dat ook was. Vanuit die kleine stapjes, bouwde ik mijn leven weer op. Deze keer vanuit wat ík wil en kan, vanuit mijn krachten.’

Nu leid je een heel leuk leven, zit je goed in je vel en heb je een goed lopend bedrijf dat je met plezier runt. Dat houdt wel in dat er bepaalde dingen weer ‘moeten’, ook al vind je ze nog zo leuk. Hoe voorkom jij dat dat willen in moeten verandert? ‘Allereerst zorg ik voor een goed basisritme in mijn leven. Dat houdt in dat ik voldoende slaap, gezond eet en dat ik regelmatig pauzes houd wanneer ik werk. Bovenop die basis, doe ik alleen de dingen die mijn hart echt hebben en dingen die de meeste impact hebben. Om het voor mezelf duidelijk te maken waar mijn hart blij van wordt, maak ik in december een vision board voor het komende jaar. Op dat vision board komt alles wat mij inspireert, wat ik wil bereiken, hoe ik me wil voelen, waar ik naartoe wil reizen. Alles wat niet strookt met dat gevoel op het vision board, daar zeg ik nee tegen. Op die manier kan ik dat hogere gevoel van wat ik echt wíl dienen, en wordt het geen moeten.’

Je schrijft behoorlijk veel blogs die allemaal even fascinerend zijn. Daar is een behoorlijke bron aan inspiratie voor nodig is. Wat doe je wanneer je in die inspiratiebron bent gevallen, maar je merkt dat het tijd is om eruit te komen omdat je anders te lang doorwerkt? ‘Ik schrijf alle ideeën die ik nog heb op. Dan stop ik. Door dat vaste basisritme dat ik in mijn dagelijks leven heb, zijn mijn hersenen op bepaalde activiteiten ingesteld. Zo weten ze wanneer het tijd is om na te denken, te werken en wanneer het tijd is om te pauzeren. In die pauze denken ze dan ook niet meer zo diep na.’ Klinkt best logisch, maar ben je dan niet bang dat je die bron aan inspiratie hebt afgesloten? ‘Weet je wat het is,’ zei ze ‘het is ons aangeleerd dat je alles wat je nu kan, wat je nu bedenkt, ook nu moet inzetten. Want stel je voor dat het er straks niet meer is. Maar ik kies ervoor om te leven vanuit vertrouwen, niet vanuit angst. Ik heb vertrouwen dat mijn krachten en inspiratie er altijd zijn en altijd terug zullen komen. Dat gaat niet verloren, het is een stukje van mij.’ Wat een wijsheid, snap je dat ik Nienke als voorbeeld zie?

Als laatste liet Nienke mij nog iets heel belangrijks realiseren, iets waarvan ik zeker weet dat ik niet de enige ben die dat wel eens vergeet. ‘Je moet het leven eigenlijk ook niet te serieus nemen, zie het als een speeltuin, een spel. Aan het eind van je leven wil je kunnen zeggen dat je door het leven hebt gedanst, niet dat je je hebt vastgebeten als een Bull Terrier en alle mooie momenten hebt gemist.’ Precies!

Wil je meer weten over Nienke of ben je benieuwd naar haar blogs?

Kijk dan gauw even op de facebookpagina van Jong Burnout https://www.facebook.com/jongburnout/ of op de website http://jongburnout.nl/

 

Liefs,

Suus